Zijn wie je bent. Nu en niet in de verleden tijd of de toekomst en daar trots op zijn.
Wie je bent en hoe je bent wordt gevormd door de jaren heen. Gebeurtenissen van vroeger maken wie je nu bent. Dit kunnen traumatische gebeurtenissen maar juist ook de kleine dingen. De dingen die iemand tegen je zegt. Of iets wat iemand voor je heeft gedaan toen je het even moeilijk had. Het voorbeeld dat iemand voor je geweest is of juist de aanwezigheid van een persoon zonder dat er iets gezegd wordt. Iedereen heeft wel een “rugzakje”. Iedereen heeft op zijn/haar manier wel iets meegemaakt. Wat voor de een traumatisch is, kan voor een ander wel meevallen. Wat het ook is, het heeft je gevormd tot de persoon die je nu bent. En ik weet niet hoe het dat jou zit? Maar ik ben er trots op!
Laatst had ik het er met een vriendin over. En we snapten het niet helemaal. We horen het vaker. Trauma’s van vroeger die je schijnbaar je hele leven achtervolgen. En als er wat is worden die trauma’s er altijd weer meteen gezellig bijgehaald. Ja, maar mevrouw/meneer, in het verleden heb je behoorlijk wat meegemaakt. Dat speelt ook mee. Dus daarom zul je zo wel reageren en daarom heeft u dit of dat. En het klopt, sommige mensen kunnen de trauma’s niet (goed) verwerken en slepen die extra zware rugzak hun hele leven mee. En ook dat is er. Niets fout of goed. Ieder op zijn eigen manier Maar dat geldt niet voor iedereen. Je kunt erover praten, janken, schelden, boos worden, verdrietig worden en je kunt het dan ook achter je laten. En dan hoeven die gebeurtenissen er niet iedere keer weer bijgehaald te worden. Het heeft een plekje en dat is goed. En ik moet eerlijk zijn. Sommige dingen van vroeger die zie je nu terug in alles wat je doet en dat is niet altijd goed. Daar kun je aan werken. Op dit moment, zonder alles weer van vroeger tevoorschijn te halen. De reden dat ik nu naar de fysio moet heeft een gedeelte ook zijn oorsprong in vroeger liggen. Maar ook in de huidige tijd. Nu moet ik kijken hoe mijn lijf erop reageert en er nu mee leren handelen. Daar helpt praten over vroeger mij hier absoluut niet bij. Het is nu eenmaal zo en het ligt achter me. Ik wil kijken wat de dingen vandaag met me doen en hier mee handelen.
Het klinkt misschien zweverig of weet ik wat hoe, maar ik wil leven in het nu. Met vandaag bezig zijn. Vandaag voelen, boos zijn, gelukkig zijn, lachen, janken. Kijken wat vandaag wel en wat niet kan. Kan het niet? Jammer dan, morgen weer een dag. En natuurlijk ook wel vooruitkijken maar dat niet mijn dag laten bepalen. Doelen stellen is juist goed. Mijn doel is pas over een jaar. En ik ga er vol voor. Maar hoe de weg ernaartoe verloopt? Who knows? Dat zien we onderweg wel. We zijn groot geworden met vallen en opstaan. Dus kunnen we daar ook groot mee blijven. Waar een wil is, is een weg klinkt het welbekende gezegde. Je leert je hele leven levenslessen. Zelf nog als je tachtig bent.
Dus geniet ik van de zon, de regen, muziek, stilte, samenzijn, alleen zijn, stapjes zetten, stilstaan, kipnuggets en salade.
Waar geniet jij van?
Fijn weekend!
Liefs, Nicole
