Proud of me.

Dinsdag na de fysio rijd ik naar huis. In de auto zet ik mijn Spotify lijst aan. Even mijn up-tempo sportmuziek luisteren en meeblèren. Maar nee, daar komt een heel ander nummer. En dat nummer komt juist nu even heel goed binnen. Juist na het gesprek van net. Wel heel raar want dat nummer past totaal niet in mijn lijst. Dit nummer blijft de dagen daarna in mijn hoofd spelen en op de raarste momenten in mijn Spotify lijst opduiken. Op donderdag besluit ik met dit nummer op mijn hoofdtelefoon mijn fysio oefening te gaan doen. Korte oefening dus ook zo klaar mee. Maar dan.... ik begin een beetje mee te bewegen op de muziek. Want ja, je kunt het megje wel uit het dansen halen maar het dansen niet uit het megje. En dan gaat mijn rechterknie ineens wel buigen. Najaah! Dan besluit ik op de muziek een paar passen naar voor te doen. 5,6,7,8 en gaan! En warempel, ik loop normaal! Huh? Nu moet je er wel even vanuit gaan dat ik al jaren niet normaal loop en al zeker niet de laatste week. Was een drama. Na een paar passen kikt de fns in en heb ik probleem met het evenwicht en na wat gestuntel om rechtop te blijven staan lig ik. Maar hey! Ik liep normaal!!!! En ik doe het zelf. Watja! Nou echt serieus! Tranen biggelen over mijn wangen en de lach op mijn gezicht kan niet groter. In al mijn enthousiasme mijn fysio meteen geappd. Die moet ook gedacht hebben wat is dit nu weer. Haha. Heb hem niet verteld wat maar wel dat ze trots gaan zijn. Kan niet wachten om het ze te laten zien. Want dit is voor mij een dikke vette stap vooruit. Toch wel even megatrots op mezelf. geeft zichzelf een schouderklopje

Liefs,

Nicole