Wat heb je nu weer? Je hebt ook altijd wat. Oh, dat stelt niets voor kun je gewoon alles mee doen. Dan dit, dan dat. Het is ook altijd wat met jou. Je begint er bijna aan te twijfelen. lekker hé die aandacht. Stopt ook nooit bij jou he. Een greep uit de dingen die ik vaker hoor.
Je kwetsbaar opstellen lucht vaak op. Je merkt dan dat je zeker niet de enige bent. Maar het roept ook andere dingen op helaas. Je kunt het aan de buitenkant niet zien maar van binnen ga je soms kapot. Je wilt het liefst niets aan de buitenwereld laten zien of merken. Je wilt niet overkomen als een zeur. Terwijl er in principe helemaal niets mis mee is om je kwetsbaar op te stellen. Het zijn alleen de nare reacties die je krijgt. Het is niet zo dat je er voor kiest. Ik niet tenminste. Gelukkig krijg ook hele lieve reacties en begrip. Helaas bezit ik niet het perfecte lichaam. Maar wie wel?
Vanaf mijn levertumor is mijn lijf nooit meer hetzelfde geweest. Altijd wel iets.
Nu ik merk dat ik steeds meer last begin te krijgen van dat lijf is het tijd om mijn grenzen weer wat vaker op tijd aan te geven en mezelf wat vaker rust te gunnen.
En natuurlijk mag je af en toe klagen als je de rest maar positief blijft zien. Achter de wolken schijnt de zon. En soms zit je gewoon even in het regenseizoen en duurt het wat langer voordat de zon weer komt. Maar hij komt weer. Zekers te weten.
Dus ik gooi het er even uit. Ja, ik heb wéér wat. Ik heb een functionele neurologische stoornis en af en toe is dat gewoon kut. En nee ik ben niet zielig en ik kan er zelf niets aan doen. Je ziet het niet maar het is er wel. Verder werk ik ontzettend hard aan mijn herstel met de juiste mensen om me heen. Iedere dag weer. Dit ben ik en ik ben er fucking trots op!
En lieve mensen, denk even na voordat je wat zegt. Een groot gedeelte is niet zichtbaar. Zeg iets positiefs, daar bereik je veel meer mee!
En nu jij! Wat heb jij en waar ben jij trots op?
Liefs,
Nicole
