Ik mag er zijn

Daar zit ik dan met nog licht betraande ogen en een grote glimlach achter de receptie. Soms komen de mooiste woorden heel onverwachts maar op het juiste moment. De laatste tijd worstel ik met mijn eigen lijf. Een paar jaar geleden de diagnose hypermobiliteit gekregen. Wat na jaren van intensief sporten en lesgeven uitgemond is in het hypermobiliteitssyndroom. Jaren van over mijn eigen grenzen heen bulderen eist nu zijn tol. Accepteren dat sommige dingen nu gewoon niet lukken. En dat rust en ontspanning heel belangrijk is. Leren omgaan met mijn eigen lijf, maar vooral weer leren houden van mijn lijf en mijn eigen ik. Samen met een haptotherapeut en de fysio werk ik hier hard aan. Als je me vraagt hoe het gaat zeg ik altijd goed. Altijd positief blijven en zeggen dat er altijd ergere dingen zijn. Ook daar mag verandering in komen volgens de therapeuten. Het hoeft niet altijd goed te gaan en natuurlijk zijn er altijd ergere dingen maar dat wil niet zeggen dat je alles wat je overkomt hoeft de downgraden. Ik leer dat ik me kwetsbaar mag opstellen en dat juist de eerlijkheid over mijn lijf me meer brengt dan wanneer ik de schone schijn op hou en door dender. Wat overigens nog vaak gebeurd en helaas nog steeds goed voelt. Stap voor stap kom ik er wel. Maar dat een aantal mooie mensen zo onverwachts zeggen dat ik bijzonder ben, dat ik er mag zijn en dat mensen mijn aanwezigheid fijn vinden, dat zijn de dingen die ik zelf nog mag gaan leren zien en voelen. Door alles van de afgelopen jaren heb ik mezelf lichamelijk naar de achtergrond gebracht. Nu is het tijd om voor mijn lijf te kiezen en straks vol trots te kunnen zeggen “ik mag er zijn”. Met de juiste mensen om me heen gaat dat goed komen.

De laatste tijd ben ik ook minder aan het schrijven. Maar door een gesprek van dit weekend doet het me beseffen dat ik hier juist meer tijd in mag gaan steken. De kracht van woorden gebruiken. Dus de aankomend tijd maar weer een wat meer tijd achter de laptop, typemachine en schrijfblok door gaan brengen. Zien wat het me brengt. Meer tijd doorbrengen in de natuur en me verdiepen in ecologie. Gunnen wat ik zelf graag wil. Dankbaar voor de lieve mensen om me heen!! Jullie gaan de komende tijd dus meer van me horen!

Liefs,

Nicole