Ik ben sprakeloos..

Nog steeds ben ik redelijk sprakeloos. Even nog niet te bevatten. Voor de een is het iets simpels en voor de ander een compleet nieuwe wereld. Vandaag heb ik voor het eerst, in wie weet hoe lang, mogen ervaren wat het is als je spieren ontspannen zijn. De altijd aanwezige druk in en tussen mijn schouders is verdwenen. Het voelt alsof er niets zit. Oh en weet je hoe lekker dat voelt? Ik sta en loop ineens kaarsrecht. Ik zie mijn spiegelbeeld en schrik er gewoon van in positieve zin. Als ik loop voel ik me gewoon trots. Heel raar. Het is echt hard werken met ups en downs maar dit geeft goede moed en hoop. De hoop die ik al zowat het laten varen. De chiro en fysiotherapeuten die de afgelopen 5(!) jaar maar bleven herhalen dat ik meer moest ontspannen. Ja leuk maar hoe dan? Maar ook die jaren lieten bij ons in de familie zien dat niet altijd alles rozengeur en zonneschijn is. Waar een wil is is een weg en waar een weg is is geen wil. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Nu pas beseffen dat de laatste jaren heel pittig waren en dat veel op mijn al gespannen schouders kwam. Nu ik hier zit voel ik heel langzaam de spanning weer een beetje terug in mijn lijf komen en ik kan er nog niets aan doen. Maar wat is het fijn om even te voelen hoe de toekomst kan zijn. En met iedere keer de juiste mensen op het pad, die hun werk met passie en liefde doen, hoop ik die toekomst te halen.

Mensen die me ieder op hun manier geweldig helpen. Weet je wat het mooiste is? Het zijn allemaal mannen. Helemaal niet verkeerd bedoeld maar dat had ik niet verwacht.

Ik wens jou ook zo'n mooie mensen op jouw pad. Heel fijn weekend en vergeet niet te genieten van de kleine dingen!

Liefs,

Nicole