|| Helden ||

Helden zijn er is alle soorten en maten. Helden zijn er in het nu maar ook in je verleden. Vandaag zat ik op de zolder bij mijn ouders tussen mijn oude spullen te kijken. Ik vond daar mijn oud poëziealbum en een vriendenboekje. Leuk om die oude standaard poezieversje met de alom toen bekende poezieplaatjes. Zowel als in het poëziealbum als in het vriendenboekje viel mijn oog op een bepaald persoon. Mijn held van de basisschool. En dan vooral de laatste twee jaar. Geen betere leraar of basisschooldirecteur was er te vinden. Met uitspraken zoals " wat een weer, wat een weer" en "ik gooi je naar beneden dan ben je zo plat als een dubbeltje. Dan pomp ik je weer op en gooi ik je weer naar beneden". Nooit kunnen knipogen maar gewoon zijn ooglid naar beneden trekken inclusief bijpassende blik. Zijn kantoor was halverwege de trap. Klein trapje op en dan had je zijn kantoor. Meteen links weer een trap. Menig keer heeft hij mij op zijn kantoor geroepen. Dan kwam de koektrommel uit de la en dan vroeg hij hoe het met je ging. Volgens mij de eerste echte persoon waarmee ik kon praten over de thuissituatie. Hij luisterde zoals niemand kon luisteren. Vol aandacht en met liefde. En dat koekje maakte op dat moment alles beter. Vroeg hoe het op school ging en hoe het thuis ging. Vroeg hoe het echt met mij ging en je kon echt overal over praten. Maar ook over dingen zoals sporten en buitenspelen en vrienden. Om te laten zien dat er heel veel mooie dingen zijn in de wereld. Hij kon mooi vertellen. Denk dat ik het zonder die gesprekken toen veel moeilijker had gehad.

Voor mij was het altijd een held. Helaas veel te vroeg gestorven. Maar het is een persoon die nog altijd in mijn hart zit. Als een persoon die altijd het goede voor had met zijn leerlingen. Luisterde, grappig was maar ook streng kon zijn. Mooi en prachtig persoon. Jun Moorman. Mijn held van vroeger. Uit het oog maar nooit uit het hart.

Liefs,

Nicole