|| Goede voornemens? ||

Het jaar 2018 loopt weer ten einde. Laat me een ding voorop even duidelijk maken. Ik heb een hekel aan goede voornemens. Waarom wachten tot 1 januari. Waarom niet meteen? Ik maak dan ook geen goede voornemens. Wel zeg ik al vanaf 2010 iedere jaar tegen mezelf met oud op nieuw, dit wordt ons jaar. Dit is het jaar waarin ik zwanger wordt of zelfs moeder wordt. Dit bleef ik positief volhouden tot en met afgelopen oud en nieuw. Dit jaar niet… Voor het eerst ga ik het niet tegen mezelf zeggen. Het zal even wennen zijn. Het was toch een beetje mijn eigen traditie. Waarschijnlijk ga ik het er toch even een beetje moeilijk mee hebben. Maar niet lang getreurd. 2019 gaat vol mooie, leuke en positieve dingen zitten. Alleen geen ouderschap voor ons helaas. Ook niet in het jaar 2020 of de jaren erna. Maar het is goed zo. Liever hadden we het anders gezien. Maar ook met z’n tweeën hebben we een leuk leven. Samen met onze hond Humphrey.

Ik denk even terug aan het speentje met “I love mama” erop. Ooit van een kindje bij mij op het werk gekregen. Hij zei: Ik heb het niet meer nodig. Is voor jouw baby. Jij wordt ooit een hele lieve mama. Zo lief en warm van die kleine kleuter. Ik denk even aan het rompertje met het kleine gele eendje. Door mijzelf gedragen toen ik nog baby was. Daarna veelvuldig gedragen door al mijn poppen. Nu ligt het al jaren in de kast. Als klein kind wist ik al dat mijn kinderen dit laten ook gingen dragen. Helaas, het ligt nog in de kast. Ook denk ik even terug aan die keren dat er iemand zwanger was in de vriendengroep of omgeving. Ik dacht dan iedere keer: zullen wij de volgende zijn? De spanning iedere maand. De negatieve testen. En dan dezelfde dag de vraag krijgen: Zeg, wordt het niet eens tijd dat je zwanger wordt? De tranen die vloeide en de woede die ik af en toe voelde. Het gevoel van falen. De afspraken en onderzoeken in het ziekenhuis. Ze hoeven niet meer. En het is goed zo.

In de vriendengroep dartelen inmiddels al heel wat lieve kids rond. Zo ook in mijn omgeving. Ik geniet van het tante zijn van mijn lieve nichtje en neefje. Twee schatten van kids waar ik ontzettend veel van houd. Ik geniet ontzettend van de kids op mijn werk. De kleinste van 12 weken maar ook van de oudste van 8 jaar die nog iedere keer graag naar mij toe komt in de vakantie. En alles wat daar tussen in zit. Het mooiste werk wat er is. Werken met kinderen. Mijn passie. Nu ik dit zo schrijf komen er zoveel leuke gedachten en herinneringen naar boven. Mooi dat ik dit werk mag doen.

1 januari 2019. Ik ga met een heel tevreden gevoel het nieuwe jaar in. Ik heb alles wat mijn hartje begeert. Eten en een dak boven mijn hoofd, de liefste man en onze “Humph”. Een goede gezondheid en lieve mensen om mij heen. En meer heb ik niet nodig. Geluk maak jezelf. Bekijk alles met een positieve blik.

Ik wens iedereen een heel liefdevol en warm 2019 toe.

Liefs, Nique

PS. Ik weet dat het voor mensen soms een taboe is om over een niet lukkende kinderwens en alles er rondom heen te praten/vragen. Maar als ik je meeneem in een kijkje in mijn leven, vind ik het belangrijk dat je niet alleen de positieve dingen leest. That's life. Zit jij in zo'n zelfde situatie? Take care! And a big hug!!