|| Fotografie en het leven ||

Op mijn buik in het gras, achter een vlinder aan lopen en wachten tot hij ergens ging zitten, wachten op de zonsondergang zodat de zon op de juiste manier door de bomen schijnt, experimenteren met licht, ideeën met modellen, genieten van de volle maan, de kleine dingen zien en vastleggen. Het verzamelen van oude camera's, analoog fotograferen en het bewonderen van hele oude foto's.

Dat was wat fotografie voor mij was.

Of het nou een dagje shooten in de studio was of een middag in de natuur. Ik kon er van genieten. De wauw en yes momentjes tijdens het nabewerken. Maar ineens was dat weg. Kreeg geen scherpe foto's meer. Geen ideeën, maar vooral geen motivatie. De camera belandde steeds vaker in de kast. Stress zorgde ervoor dat het fotograferen op een heel laag pitje kwam te staan. Ik kon er geen voldoening meer uit halen. Kon er niet meer door ontspannen.

Mijn lichaam stond onder continue spanning. En na een flinke stress aanval werd ik even gedwongen om rustig aan te doen. Heb mijn grenzen leren kennen, afstand leren nemen en mijn eigen weg durven kiezen. Leren zien dat ik ik ben en dat dat oké is. Dat ik sommige dingen nodig heb in het leven en sommige dingen juist niet. Ik ben de stichter van mijn eigen geluk. Ik kan met trots en volle kracht zeggen dat ik gelukkig ben. Ik geniet van het leven. En de spanning is weg. Het leven gaat niet altijd over rozen. Soms is het leven gewoon klote. Soms heel even en soms heel vaak. Het is hoe je er mee omgaat. Blijf je er in hangen of ga je door. Maak van het negatieve iets positiefs. Hoe moeilijk het soms ook is. Soms kan het ook niet. Maar blijf altijd positief en trouw aan jezelf en de dingen waar je van houdt.

Nu heb ik een fantastische man die mij aanspoort om de dingen te doen die mij gelukkig maken. Of dat nou bijvoorbeeld suppen op het water is of een ronde fietsen. Hij moedigt mij aan. Zo dus ook met fotografie. Hij is degene die mij laat zien dat ik het weer op moet pakken. Die me laat herinneren aan al die gave momenten met mijn camera. Die weet dat ik de ontspanning nodig hebt. Die me overal in steunt en in me gelooft. Die mijn passie voor fotografie weer aanwakkert. En daar ben ik blij om. De eerste ideeën zijn er weer. Zo ook de motivatie. Fotografie laat me op een andere manier naar de wereld en het leven kijken. In het nu. En laat me de mooie, kleine en soms eenzame en verdrietige dingen zien. Maar altijd in het nu. En niet bezig te hoeven zijn met morgen of de toekomst.

En dat is waar liefde om gaat. In elkaar geloven en er voor elkaar zijn. In de goede en de slechte tijden. Maar vooral elkaar respecteren.

Dus, geniet van het leven. Geniet van het nu. Blijf altijd positief. En zie het goede in elkaar. Ga voor je uitdaging en leef je leven voluit. Geniet met een hoofdletter G. Maar vooral… geloof in jezelf. Je bent het waard!!

En ik? Ik pak mijn camera en ga wat gave plaatjes schieten.

Liefs, Nicole