|| de wereld van boeken ||

Daar lig ik dan. Net als vroeger. Met een zaklamp onder de dekens. Dit blijft toch de beste manier om een boek te lezen. Ik heb vroeger heel wat boeken gelezen in mijn lakenfort. Veilig in mijn eigen wereld met de mooiste verhalen. En nu nog steeds kan ik zo in een verhaal zitten dat de buitenwereld er op dat moment niet voor me is. Ik ben een echte beelddenker. Ik zie zo een verhaal dus meteen in geuren en kleuren voor me. De personages en hun complete omgeving. Toen ik nog kind was, was ik me hiervan meer bewust. Ik kon op een afstandje er naar kijken. Zag het verhaal als een film voor me.

Ik werd meegezogen in het verhaal en werd zo stille getuige in de film. Zoveel werelden heb ik al gezien. Ik ging mee op avontuur met Wipneus en Pim, was getuige van al die mooie sprookjes en andere verhalen. Laterna na werden het de enge wereld van Stephen King en andere griezelige verhalen. Ik liep mee met het jongetje in de gele regenjas die zijn bootje achterna rende. Ik stond erbij toen hij door de clown in put langs de weg werd getrokken. Ik was erbij bij toen de mist met haar enge bewoners richting het winkelcentrum kwam. En van een afstandje zag ik het varkensbloed over de jurk van Carrie heenkomen. Maar ik zag ook liefdes, vriendschappen en helaas ook ziektes en de dood. Lezen, iets wat ik altijd graag deed. En nu? Ik heb mezelf vandaag getrakteerd op een nieuw boek. Een Engelstalige nog wel. En momenteel word ik meegetrokken in de wereld van Hazelwood. Met mijn zaklamp, verstopt in mijn fort van dekens. Heerlijk! Slaap lekker! Liefs, Nicole