|| De wereld ontwaakt ||

Het is nog vroeg als ik samen met onze hond Humphrey de bossen inloop. Het is nog schemerig. Tussen de bomen door zie ik de geelrode gloed van de zon die opkomt. Ik laat het geluid van het verkeer achter me. Even later hoor ik alleen mijn eigen voetstappen en het geluid van vogels. Lamgzaam wordt het lichter. De wereld ontwaakt. We lopen lekker door en genieten van de rust. Langs open velden met de schapen en koeien. En dan opeens tussen de velden langs de beek zie ik twee reeën. Ik stop. Normaal zou ik meteen de camera pakken maar ik besluit te blijven staan en te genieten. Ze zien mij ook en blijven even staan. Dan lopen ze langzaam de hoge begroeiïng in. Gelukkig had Humphrey ze niet in de gaten. Want als hij reeën ziet gaat zijn jachtmodus (lees AHDH-modus) aan en is ons klein schoothondje niet meer te houden. we vervolgen onze tocht. Ik geniet. De wereld wordt wakker, de natuur begint te leven. Overal horen we vogels en even later zien we nog net een ree weg sprinten. Morgenvroeg toch maar even terug met de camera en zonder hond.

De lucht kleurt vol met de mooiste kleuren. Voeg daar hier en daar nog wat mist aan toe en een heel mooi natuurgebied. Het besef dat we mooi wonen dringt weer binnen. Deze ochtendwandeling vind ik heerlijk. Je komt haast niemand tegen en soms is het zo adembenemend mooi dat je een alleen op de wereld gevoel krijgt. Als ik thuis kom probeer ik het gevoel nog even vast te houden. Met een heerlijk ontbijtje en een beker verse jus d'orange ga ik in mijn stoel zitten. En tijdens mijn ontbijt geniet ik van de vogels in de tuin. Koolmezen, pimpelmezen, mussen en een boomklever. Ik zie ze allemaal voorbij komen. En nogmaals besef ik me. Wat wonen we toch mooi!

Liefs,

Nicole